ရွင္ဥပဂုတၱ စေသာ ရွင္ေလးပါး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့သည့္ ဂါထာ-
ဒိေႏၷ ဒိေႏၷ နမာမဟံ ၊ ဥပဂုတၱ မဟာေထရံ ။
မာရဗႏၶန နိေတဇံ ၊ သေကၠာသရ သာရဒတၱံ ။
ေမဓေရာ စ မဟာေထရံ ၊ ေသာေဏာဌာနံ အာဂစၧတု ။
သဗၺႏၲရာေယာ ၀ိဓမိတြာန ၊ သုခံေဒတု ပုနပၸဳနံ ။
ဒိေႏၷ ဒိေႏၷ နမာမဟံ ၊ ဥပဂုတၱ မဟာေထရံ ။
မာရဗႏၶန နိေတဇံ ၊ သေကၠာသရ သာရဒတၱံ ။
ေမဓေရာ စ မဟာေထရံ ၊ ေသာေဏာဌာနံ အာဂစၧတု ။
သဗၺႏၲရာေယာ ၀ိဓမိတြာန ၊ သုခံေဒတု ပုနပၸဳနံ ။
ေလာကပညတၱိက်မ္းလာ အရွင္ဥပဂုတၱ
ဗာရာဏသီျပည့္ရွင္ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးသည္ သားသမီးမရရွိေသာေၾကာင့္ အေမြခံသားသမီးရရန္ ႀကီးစြာေသာ မဟာဒါနကို ျပဳလုပ္ေပးလွဴ၏။ ထိုစဥ္ တံငါသည္တို႔က ငါး၏၀မ္းထဲမွ လူမိန္ကေလး ရရွိသျဖင့္ မင္းႀကီးအား ဆက္သၾကသည္။ မင္းႀကီးလည္း ၀မ္းေျမာက္စြာျဖင့္ ေမြးျမဴထား၍ မစၧေဒ၀ီဟု အမည္ေပးထား၏။ မစၧေဒ၀ီ အရြယ္သို႔ေရာက္လာေသာ္ ကိုယ္မွ မေကာင္းေသာ အပုပ္နံ႔ထြက္ရာ မည္မွ်ကုသပါေသာ္လည္း အပုပ္နံ႔ မေပ်ာက္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ စားနပ္ရိကၡာအျပည့္အစံုႏွင့္ ေဖာင္ေပၚတင္၍ ျမစ္တြင္ ေမွ်ာလိုက္ေလသည္။
ျမစ္အေကြ႔တခုတြင္ ရွင္ဥပမည္ေသာ ရေသ့က ျမစ္တဖက္ကမ္းသို႔ကူးလို၍ ပို႔ေပးရန္ေျပာရာ မစၧေဒ၀ီက သူ၏မ်က္ႏွာကို မၾကည့္လွ်င္ ပို႔ေပးမည္ဟုေျပာ၏။ ရေသ့က မၾကည့္ပါ ၀န္ခံသျဖင့္ တဖက္ကမ္းသို႔ ပို႔ေပး၏။ ကမ္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ရေသ့က အမ်ိဳးသမီး၏ အမ်ိဳးအႏြယ္ကို သိလုိသျဖင့္ မစၧေဒ၀ီအား ၾကည့္လိုက္ရာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆံုမိေသာေၾကာင့္ မစၧေဒ၀ီတြင္ ပဋိသေႏၶတည္ရွိသြားေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ရေသ့အား ေျပာျပ၍ ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ေမတၱာရပ္ခံရာ ရေသ့က သေဘာတူသည္။ သားကိုဖြားျမင္သည့္အခါ ရေသ့ဥပ၏ ေစာင့္ေရွာက္ေကၽြးေမြးသည္ကို အစြဲျပဳ၍ ဥပဂုတၱ-ဟု အမည္ေပး၏။ အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ ရဟန္းျပဳ၍ တရားက်င့္ရာ စ်ာန္သမာပတ္တို႔ကို ရရွိေသာ ရဟႏၲာျဖစ္ျပီးလွ်င္ ေတာင္သမုဒၵရာ၌ ေၾကးျပာသာဒ္ႏွင့္ စံေနေတာ္မူသည္။
သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကိး၏ မဟာဒါနအလွဴေတာ္ႀကီး ေကာင္းမြန္ျပီးစီးေအာင္ျမင္ရန္ မာရ္နတ္မင္း၏ မဟာဒါန အလွူေတာ္ႀကီး ေကာင္းမြန္ျပီးစီးေအာင္ျမင္ေစရန္ မာရ္နတ္မင္း၏ အထူးထူးေသာ အႏၲရာယ္တို႔ကို တားဆီးလ်က္ မာရ္နတ္မင္းအားလည္း ဆံုးမေတာ္မူ၏-ဟု ေတြ႔ရွိရပါသည္။
ရွင္ဥပဂုတၱမေထရ္ျမတ္အား ယံုၾကည္ကိုးကြယ္သည္ကို ပုဂံမင္းဆက္၌ပင္ ရွိသည္ကို ေတြ႔ျမင္ရပါသည္။ အေထာက္အထားမွာ က်န္စစ္သားမင္း၏ သားေတာ္ ရာဇကုမာရ္မင္းသားသည္ ျမင္းကပါအရပ္တြင္ ဂူေျပာက္ႀကီးဘုရားကို တည္ထားကိုးကြယ္၏။ ထိုဘုရားေစတီရွိ နံရံေဆးေရးပန္ခ်ီတို႔တြင္ ရွင္ဥပဂုတၱႏွင့္ အေသာကမင္းႀကီးတို႔ သာသနာေတာ္ ျပန္႔ပြားေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးေနပံုကို ေတြ႔ရွိရပါသည္။ ေရးထိုးထားေသာ ေက်ာက္စာအရ ရွင္ဥပဂုတၱႏွင့္ အေသာကမင္းႀကီးတို႔ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သိရွိရပါသည္။
ေဖာ္ျပပါ ေဆးေရးပန္ခ်ီ၊ ေက်ာက္စာတို႔ကို ေတြ႔ရွိရသျဖင့္ ေရွးပုဂံေခတ္ကပင္ ရွင္ဥပဂုတၱကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ၾကေၾကာင္းကို သိရွိႏိုင္ေပသည္။ သကၠရာဇ္ ၁၁၅၄-ခုႏွစ္တြင္ ပုဂံ၌ ရွင္အဂၢ၀ံသ ေရးသားျပဳစုခဲ့ေသာ သဒၵနီတိ ပါဠိသဒၵါက်မ္းတြင္လည္း ရွင္ဥပဂုတၱက မာရ္နတ္မင္းကို (ခါးပန္းႀကိဳးျဖင့္) ခ်ည္ေႏွာင္ကာ ဆံုးမေတာ္မူသည္။ ( ဥပဂုေတၱာ မာရဗေႏၶာ ) ( Upagutto Mara bandho ) ဟု ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႔ရွိႏိုင္ပါသည္။
ေဖာ္ျပပါ ေဆးေရးပန္ခ်ီ၊ ေက်ာက္စာတို႔ကို ေတြ႔ရွိရသျဖင့္ ေရွးပုဂံေခတ္ကပင္ ရွင္ဥပဂုတၱကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ၾကေၾကာင္းကို သိရွိႏိုင္ေပသည္။ သကၠရာဇ္ ၁၁၅၄-ခုႏွစ္တြင္ ပုဂံ၌ ရွင္အဂၢ၀ံသ ေရးသားျပဳစုခဲ့ေသာ သဒၵနီတိ ပါဠိသဒၵါက်မ္းတြင္လည္း ရွင္ဥပဂုတၱက မာရ္နတ္မင္းကို (ခါးပန္းႀကိဳးျဖင့္) ခ်ည္ေႏွာင္ကာ ဆံုးမေတာ္မူသည္။ ( ဥပဂုေတၱာ မာရဗေႏၶာ ) ( Upagutto Mara bandho ) ဟု ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႔ရွိႏိုင္ပါသည္။
ထို႔ျပင္ မံုေရြးေဇတ၀န္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ျပဳစုေသာ သမႏၲစကၡဳဒီပနီက်မ္း၌ အရွင္ဥပဂုတၱ၏ အတၳဳပၸတၱိ ၀တၳဳထံုးစံမ်ားကို ခိုင္ခိုင္ခံ႔ခံ႔ ဒဠႇီကမၼ ဉာပကျပဳ၍ မွတ္းသားေလာက္ေအာင္ က်မ္းဂန္ကို မေတြ႔ဖူးေသာ္လည္း ရာဇ၀ံသက်မ္း၌ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးသည္ ေစတီရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ တို႔ကို အႏုေမာဒနာျပဳေသာကာလ မာရ္နတ္ကို အရွင္ဥပဂုတၱက ဆံုးမေၾကာင္း၊ သဒၵါကစၥည္းက်မ္း သဒၵနီတိက်မ္းတြင္ ဥပဂုေတၱန မာရဗေႏၶာ-ဟု ဥဒါဟရုဏ္ သာဓက ထုတ္ေဖာ္ေၾကာင္း၊ မိလိႏၵပဥႇာတြင္ ယထာ ေမာဂၢလိပုတၱတိႆေတၳရာ ဥပဂုတၱေတၳရာဒေယာ နိဒၵိႆတိ၊ ဧ၀ံ ဧေတပိ နိဒၵိသတိ မယံ ပရိနိဗၺဳေတ ပဥၥသတ၀ႆသေတ ကာေလ ဧေတ ဥပဇၨိႆႏၲိ စသည္ျဖင့္ အရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္၊ အရွင္ဥပဂုတၱေထရ္ စသည္တို႔သည္ တရားညႊန္ျပသကဲ့သို႔ ထို႔အတူ ပရိနိဗၺာန္စံျပီးေနာက္ အႏွစ္ငါးရာတိုင္ေသာ္ ျဖစ္ကုန္လတံ႔၊ တရားညႊန္ျပကုန္လတံ႔-ဟု ဗ်ာဒိတ္ထားေတာ္မူေၾကာင္းမ်ားကိုသာ ေတြ႔ဖူးေခ်သည္-ဟူ၍ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
အထက္ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ အေထာက္အထား အေၾကာင္းအရာမ်ားအရ ရွင္ဥပဂုတၱမေထရ္ျမတ္ကို လူအမ်ား ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ပူေဇာ္ၾကသည္-ဟု ယူဆမိပါသည္။
ဗာရာဏသီျပည့္ရွင္ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးသည္ သားသမီးမရရွိေသာေၾကာင့္ အေမြခံသားသမီးရရန္ ႀကီးစြာေသာ မဟာဒါနကို ျပဳလုပ္ေပးလွဴ၏။ ထိုစဥ္ တံငါသည္တို႔က ငါး၏၀မ္းထဲမွ လူမိန္ကေလး ရရွိသျဖင့္ မင္းႀကီးအား ဆက္သၾကသည္။ မင္းႀကီးလည္း ၀မ္းေျမာက္စြာျဖင့္ ေမြးျမဴထား၍ မစၧေဒ၀ီဟု အမည္ေပးထား၏။ မစၧေဒ၀ီ အရြယ္သို႔ေရာက္လာေသာ္ ကိုယ္မွ မေကာင္းေသာ အပုပ္နံ႔ထြက္ရာ မည္မွ်ကုသပါေသာ္လည္း အပုပ္နံ႔ မေပ်ာက္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ စားနပ္ရိကၡာအျပည့္အစံုႏွင့္ ေဖာင္ေပၚတင္၍ ျမစ္တြင္ ေမွ်ာလိုက္ေလသည္။
ျမစ္အေကြ႔တခုတြင္ ရွင္ဥပမည္ေသာ ရေသ့က ျမစ္တဖက္ကမ္းသို႔ကူးလို၍ ပို႔ေပးရန္ေျပာရာ မစၧေဒ၀ီက သူ၏မ်က္ႏွာကို မၾကည့္လွ်င္ ပို႔ေပးမည္ဟုေျပာ၏။ ရေသ့က မၾကည့္ပါ ၀န္ခံသျဖင့္ တဖက္ကမ္းသို႔ ပို႔ေပး၏။ ကမ္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ရေသ့က အမ်ိဳးသမီး၏ အမ်ိဳးအႏြယ္ကို သိလုိသျဖင့္ မစၧေဒ၀ီအား ၾကည့္လိုက္ရာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆံုမိေသာေၾကာင့္ မစၧေဒ၀ီတြင္ ပဋိသေႏၶတည္ရွိသြားေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ရေသ့အား ေျပာျပ၍ ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ေမတၱာရပ္ခံရာ ရေသ့က သေဘာတူသည္။ သားကိုဖြားျမင္သည့္အခါ ရေသ့ဥပ၏ ေစာင့္ေရွာက္ေကၽြးေမြးသည္ကို အစြဲျပဳ၍ ဥပဂုတၱ-ဟု အမည္ေပး၏။ အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ ရဟန္းျပဳ၍ တရားက်င့္ရာ စ်ာန္သမာပတ္တို႔ကို ရရွိေသာ ရဟႏၲာျဖစ္ျပီးလွ်င္ ေတာင္သမုဒၵရာ၌ ေၾကးျပာသာဒ္ႏွင့္ စံေနေတာ္မူသည္။
သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကိး၏ မဟာဒါနအလွဴေတာ္ႀကီး ေကာင္းမြန္ျပီးစီးေအာင္ျမင္ရန္ မာရ္နတ္မင္း၏ မဟာဒါန အလွူေတာ္ႀကီး ေကာင္းမြန္ျပီးစီးေအာင္ျမင္ေစရန္ မာရ္နတ္မင္း၏ အထူးထူးေသာ အႏၲရာယ္တို႔ကို တားဆီးလ်က္ မာရ္နတ္မင္းအားလည္း ဆံုးမေတာ္မူ၏-ဟု ေတြ႔ရွိရပါသည္။
ရွင္ဥပဂုတၱမေထရ္ျမတ္အား ယံုၾကည္ကိုးကြယ္သည္ကို ပုဂံမင္းဆက္၌ပင္ ရွိသည္ကို ေတြ႔ျမင္ရပါသည္။ အေထာက္အထားမွာ က်န္စစ္သားမင္း၏ သားေတာ္ ရာဇကုမာရ္မင္းသားသည္ ျမင္းကပါအရပ္တြင္ ဂူေျပာက္ႀကီးဘုရားကို တည္ထားကိုးကြယ္၏။ ထိုဘုရားေစတီရွိ နံရံေဆးေရးပန္ခ်ီတို႔တြင္ ရွင္ဥပဂုတၱႏွင့္ အေသာကမင္းႀကီးတို႔ သာသနာေတာ္ ျပန္႔ပြားေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးေနပံုကို ေတြ႔ရွိရပါသည္။ ေရးထိုးထားေသာ ေက်ာက္စာအရ ရွင္ဥပဂုတၱႏွင့္ အေသာကမင္းႀကီးတို႔ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သိရွိရပါသည္။
ေဖာ္ျပပါ ေဆးေရးပန္ခ်ီ၊ ေက်ာက္စာတို႔ကို ေတြ႔ရွိရသျဖင့္ ေရွးပုဂံေခတ္ကပင္ ရွင္ဥပဂုတၱကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ၾကေၾကာင္းကို သိရွိႏိုင္ေပသည္။ သကၠရာဇ္ ၁၁၅၄-ခုႏွစ္တြင္ ပုဂံ၌ ရွင္အဂၢ၀ံသ ေရးသားျပဳစုခဲ့ေသာ သဒၵနီတိ ပါဠိသဒၵါက်မ္းတြင္လည္း ရွင္ဥပဂုတၱက မာရ္နတ္မင္းကို (ခါးပန္းႀကိဳးျဖင့္) ခ်ည္ေႏွာင္ကာ ဆံုးမေတာ္မူသည္။ ( ဥပဂုေတၱာ မာရဗေႏၶာ ) ( Upagutto Mara bandho ) ဟု ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႔ရွိႏိုင္ပါသည္။
ေဖာ္ျပပါ ေဆးေရးပန္ခ်ီ၊ ေက်ာက္စာတို႔ကို ေတြ႔ရွိရသျဖင့္ ေရွးပုဂံေခတ္ကပင္ ရွင္ဥပဂုတၱကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ၾကေၾကာင္းကို သိရွိႏိုင္ေပသည္။ သကၠရာဇ္ ၁၁၅၄-ခုႏွစ္တြင္ ပုဂံ၌ ရွင္အဂၢ၀ံသ ေရးသားျပဳစုခဲ့ေသာ သဒၵနီတိ ပါဠိသဒၵါက်မ္းတြင္လည္း ရွင္ဥပဂုတၱက မာရ္နတ္မင္းကို (ခါးပန္းႀကိဳးျဖင့္) ခ်ည္ေႏွာင္ကာ ဆံုးမေတာ္မူသည္။ ( ဥပဂုေတၱာ မာရဗေႏၶာ ) ( Upagutto Mara bandho ) ဟု ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႔ရွိႏိုင္ပါသည္။
ထို႔ျပင္ မံုေရြးေဇတ၀န္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ျပဳစုေသာ သမႏၲစကၡဳဒီပနီက်မ္း၌ အရွင္ဥပဂုတၱ၏ အတၳဳပၸတၱိ ၀တၳဳထံုးစံမ်ားကို ခိုင္ခိုင္ခံ႔ခံ႔ ဒဠႇီကမၼ ဉာပကျပဳ၍ မွတ္းသားေလာက္ေအာင္ က်မ္းဂန္ကို မေတြ႔ဖူးေသာ္လည္း ရာဇ၀ံသက်မ္း၌ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးသည္ ေစတီရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ တို႔ကို အႏုေမာဒနာျပဳေသာကာလ မာရ္နတ္ကို အရွင္ဥပဂုတၱက ဆံုးမေၾကာင္း၊ သဒၵါကစၥည္းက်မ္း သဒၵနီတိက်မ္းတြင္ ဥပဂုေတၱန မာရဗေႏၶာ-ဟု ဥဒါဟရုဏ္ သာဓက ထုတ္ေဖာ္ေၾကာင္း၊ မိလိႏၵပဥႇာတြင္ ယထာ ေမာဂၢလိပုတၱတိႆေတၳရာ ဥပဂုတၱေတၳရာဒေယာ နိဒၵိႆတိ၊ ဧ၀ံ ဧေတပိ နိဒၵိသတိ မယံ ပရိနိဗၺဳေတ ပဥၥသတ၀ႆသေတ ကာေလ ဧေတ ဥပဇၨိႆႏၲိ စသည္ျဖင့္ အရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္၊ အရွင္ဥပဂုတၱေထရ္ စသည္တို႔သည္ တရားညႊန္ျပသကဲ့သို႔ ထို႔အတူ ပရိနိဗၺာန္စံျပီးေနာက္ အႏွစ္ငါးရာတိုင္ေသာ္ ျဖစ္ကုန္လတံ႔၊ တရားညႊန္ျပကုန္လတံ႔-ဟု ဗ်ာဒိတ္ထားေတာ္မူေၾကာင္းမ်ားကိုသာ ေတြ႔ဖူးေခ်သည္-ဟူ၍ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
အထက္ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ အေထာက္အထား အေၾကာင္းအရာမ်ားအရ ရွင္ဥပဂုတၱမေထရ္ျမတ္ကို လူအမ်ား ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ပူေဇာ္ၾကသည္-ဟု ယူဆမိပါသည္။
